GEDICHTEN

GEDICHTEN

DICHTERES: Antoinette Sisto

De hoge spiegelende stadsramen
boven deuren zonder namen
volgen mij met argusogen
waarom ik versteld sta
op dit kruispunt, beginhalte
van de eenentwintigste eeuw.

Herinneren zij zich
hoe een woord een huis werd
hoe een woord een stad
hoe een zee, een zee van tijd
en wie die tijd wel of niet bezat
wie er moeiteloos zin aan gaf?

Noteren zij met waakzame ogen
hoe ik wegspring voor een aanscheurende motor
of ik liefheb wie naast mij loopt
omkijk op het zebrapad
geen blik werp op een analoog horloge?

Marjoleine de Vos

Zeehond graag
Het liefst zou mevrouw Despina zeehond zijn.
Springen, poon verschalken, applaus
voor uw lenig spek dat overheerlijk
de kant op kletst, dik verpakt geraamte,
grootogige boksbal vol vis, lekkerbek.
Binnenin zat mevrouw Despina, veilig
in glad vel, waterafstotend vermomd
als onhoekig dier, elegant toegerust voor
poolstorm en schotsen. Lachend heft ze
haar snor boven water, poseert voor
verrekijkers, zont op een zandplaat.
Gooit het leven haar juichend de lucht in
stuitert ze op zeewaardige kussens
haar vrolijk vet maakt elke landing zacht.

ESTHER NAOMI PERQUIN
- MEERVOUDIG AFWEZIG

LIEKE MARSMAN - DE EERSTE LETTER

het moest maar eens gaan sneeuwen - Tjitske Janssen

JUDITH HERZBERG

JUDITH HERZBERG

het moest maar eens gaan sneeuwen - Tjitske Janssen